ผมเภสัชกร พงษ์ศักดิ์ สง่าศรี ทั้งชีวิตเรียนและอยู่กับยามาตลอด ตอนเรียนจบใหม่ๆ ผมคิดว่า ต้องเรียนรู้เกี่ยวกับยาใหม่ๆ ยาที่มีประสิทธิภาพดีๆ ให้ได้มากที่สุด เพื่อจะได้นำมาใช้กับคนไข้ของผมให้ได้มากที่สุด เพื่อหวังว่า คนไข้เหล่านั้นจะหายป่วย ไม่กลับมาป่วยอีก และไม่เกิดอันตรายจากยา

แต่แล้วผมก็คิดผิด ยิ่งคนไข้กินยามากขึ้นเรื่อยๆเท่าไร ก็ยิ่งมีปัญหาสุขภาพต่างๆตามมามากมาย ยิ่งมีปัญหา ก็ยิ่งจะนำยาอีกหลายชนิดมาพยายามจะรักษา

 

เปรียบเสมือน รอยรั่วของน้ำจากถังน้ำ ยิ่งปะตรงนั้น ตรงนี้ก็รั่ว ปะได้แปบเดียวก็รั่วอีก สุดท้าย ถังก็แตก ชีวิตก็เช่นกัน ชีวิตมีแต่ยา ยา และยา สุดท้าย ชีวิตก็จบลงพร้อมๆกับเม็ดยาที่วางอยู่ข้างเตียง

 

ตอนผมเป็นเภสัชกรใหม่ๆ คนไข้มาสอบถามการกินวิตามินและอาหารเสริม ผมจะรีบชิงตอบกลับอย่างทันทีว่า กินไปทำไม ไม่มีงานวิจัยอะไรบอกว่าได้ผล มีเหตุผลมากมายที่ผมจะยกมาอ้าง เพื่อให้คนไข้ไม่ต้องกิน ให้กินแต่ยาอย่างเดียว ภูมิปัญญาเรื่องสมุนไพรดีๆของชาวบ้าน ผมก็วิจารณ์เสียๆหายๆ มาหมด

 

นั่น เป็นช่วงที่ผมคิดว่า ผมโง่เขลาเบาปัญญาที่สุด ในชีวิตการเป็นเภสัชกร เพราะผมไม่ได้ศึกษาลงไปลึกอย่างจริงจัง เพราะชีวิตในวัยเรียนถูกปลูกฝังให้เชื่อแต่เรื่องยา

 

ยา คือ สิ่งมหัศจรรย์สำหรับคนไข้ คือ ทางรอดเดียวของคนไข้

 

ซึ่งตอนนั้น ทำให้ผมรู้สึกว่า ตัวผมเอง ได้ทำลายโอกาสดีๆของคนไข้ โอกาสที่เขาเหล่านั้นจะมีสุขภาพดี แข็งแรง อย่างแท้จริง ด้วยการได้รับวิตามินและสารอาหารที่มีคุณภาพ ทั้งจากผัก ผลไม้ ปลา ตามธรรมชาติและจากการผลิตขึ้น

 

ปัจจุบัน ผมหันมาศึกษาเรื่อง วิตามินและสารอาหาร สมุนไพร รวมทั้งแพทย์ทางเลือกอื่นๆอย่างจริงจัง ทำให้รู้ถึงมหัศจรรย์อย่างแท้จริงของสารอาหารและสมุนไพร

 

ประกอบกับการศึกษาวิจัยในทางการแพทย์ในเรื่อง วิตามิน อาหารเสริม และสมุนไพร มีมากขึ้น ได้รับการยอมรับมากขึ้น ทำให้มีข้อมูลในการนำมาใช้อย่างมีหลักฐานทางการแพทย์รองรับมากยิ่งขึ้น และใช้ได้ผลดีไม่น้อยกว่าการใช้ยา ถ้าเข้าใจและใช้อย่างถูกต้องเหมาะสม ตามคำแนะนำของบุคลากรทางการแพทย์

 

ปัจจุบันผมอุทิศตน ช่วยเหลือให้คำแนะนำผู้คนมากมาย ให้หันมาเลือกดูแลสุขภาพตัวเองในเชิงป้องกัน มากกว่า จะรอให้ป่วยแล้วค่อยไปรักษา ผมอยากเห็นคนไทยมีสุขภาพแข็งแรง เลือกกินวิตามินและสารอาหาร และสมุนไพร ได้อย่างถูกต้องและเหมาะสม ไม่ต้องไปพึ่งพายาเกินความจำเป็น

 

“ทุกๆ นาทีที่ฉันเดินช้า คือ หนึ่งชีวิตมีค่าที่หายไป”

ภก.พงษ์ศักดิ์ สง่าศรี

Pharmalogger